Bahu veç nji herë emni jem
dhe shih cila baladë mesnate ndanë hanën në dysh
kush ma vodhi qetësinë e mbramjeve, qi e kisha kaher;

shih sa dashuni kanë lutjet qi gatuhen për ty
sa t’çmenduna janë andrrat dhe si i ruj;

shih edhe si pranvera e nalë kangën kur nin’ zanin tand t’ambël,
si e nalë lulimin kur sheh tandin nur!

Bahu veç nji herë emni jem
shih me ç’shpresë rrojnë ndjenjat qi s’po përfillen,
si ngryset dita pritjesh për nji fjalë
me britma t’pafre t’dhembjes e t’heshtjes.

Si ravijëzohet mirazhi yt mendimeve mjegull, shihe patjetër,
si suvala përpin’ shpirtin
edhe pse asht i qetë deti

Bahu, emni jem, veç nji herë
shih sa ‘shtirë e baj vet t’plotë hanën
kur i mungon pjesa tjetër.