Çarçafët e bardhë të reve,
Të grisura erërave
Nisën të thahen.
Pasoja që shkaktoi
Stuhia e acart’e tajfunit të mjerimit,
S’ka të sosur.
Qiejt me tjegullat e shtëpive
Të thyera e të flakura,
Mbetën pa çati.
Ku t’i strehoj shpirtrat e mi?