Në vendin tim… atje përtej
(tek ato drita mbjellë në det)
qyteti im mbjell drita në det-
kanë ngelur lëndinat e trishta
rrethuar me dimra gri.
Malet kane heshtur.
Deti mban në gji brengat tona
netët me Hënë… me shpresa
në trastë krahut.
Ku vamë o Zot?
Ku jemi?
Nga erdhëm?
Deti kërkon shpirtin tonë… të valëzojë
malet duan mallin e largët… të gjëmojnë
lëndinat nuk lulëzojnë pa buzëqeshje
pa vashat e djemtë
që përtej bregut vështrojnë
dheun tonë si vjeshtë.
Janë me kokën prapa
e di…!