Edhe unë shkruaja dikur,
çdo gjë ruaja me dashuri:
Poezi, dëftesa,
Fleta lavdërimi
dhe fletoret e librat e shkollës.
Por, një natë dimri
pa drita,
në atë shtëpi të varfër fshati
ku fëmijërinë time jetova,
të rriturit e shtëpisë
ndezën një qiri
dhe ashtu të ndezur e lanë
mbi një tavolinë të drunjtë
dhe gjysmë të kalbur:
e me të u dogjën fletoret e mia.
Oh, sa mërzi
më solli ajo natë!
Ndërsa flakë të vogla
bashkë me tymin ngriheshin lart,
e zemrën ma mbushnin me mall.
Shpresoja se tymi
do ndalej diku aty,
që kujtimet e mia të shkruante
për t’i ruajtur në përjetësi,
sepse e dija mirë që atëherë
se për fletore
Qielli nevojë nuk ka.