Nënë!
Jeta jote është një jehonë,
një jehonë e vazhdueshme në histori.

Nënë!
Ti je dhimbja,
je e vrara që hesht.

Nënë!
Prit akoma edhe pak të lutem,
gjersa të vijë dita kur unë të vdes!

Nënë!
Atëherë zemra ime do të hapet
e mbi varrin tënd një lule do të çelë.

Nënë!
Një lule si shpërblim,
për drejtësinë që dikush ta ka mohuar.

Nënë!
Një lule nga shpirti im,
sepse jam biri yt.

Vetëm një lule!
Një lule që do të shuajë ferrin,
që më bën të vuaj,
ferrin e pikëllimit e të dhunës,
ku je djegur, ti, o Nënë!