"Nuk të njihja veç me të dëgjuar,
e tani me sy të mi të pashë!". (Jobi 42, 5)

Seç më prek ky shikim,
si alkimi hyjnore,
që tjetër më bën!
Ti më shndërron
në një gur të vogël
e të pazëvendësueshëm
në mozaikun e mahnitshëm të Jetës.

Seç më sjell këtu
ky shikim,
shpirtin ma flladit
e ashtu i lirë
drejt horizonteve të reja vrapoj
e jetë marr nga Ti,
jetë që e jap e kështu përsëri.

Oh, shikim i Qiellit!
Çfarë ishte ai çast?!!
Megjithëse dikur, diku atje larg,
por unë këtu prapë.
Dhe shoh, dhe dua pafundësisht,
i lumtur e në Paqe
s’lëviz dot nga ky Prag.