Ishe një hap a dy para vetes,
Arrite ta njohësh të dijes lartësi.

Padashur u gjete në shkretëtirën e gënjeshtrës,
Nuk u mashtrove
Nga përmasat e saj vrasëse,
Por shkove drejt oazave të së vërtetës.

Pasi e shove etjen me ujin e së vërtetës
U bëre diell e jetën fillove ta rrezatosh me dashuri.

Tash ngjitesh shkallëve të jetës,
E kthjellët, e pastër, e bardhë,
Hulumton gjithë universin,
Ardhmëria duhet të jetë e mbarë!

Me dashuri e mirësi rritet jeta,
Bëhet lis kurorë madh
Bëhet bjeshkë që s'përkulet.

Guximi njerëzor e mund të keqen
E jeta shndërrohet në kopsht
Më të madh se Kopshti i Edenit,
Ku çelin lulet me polenin e përjetësisë

Dashuria qenka
Urë që i bashkon njerëzit!