Ty, e thjeshtë po të duket fjala
Kur fëshfërin si gjethe në gjuhë
S’i kupton tingujt dredharakë
Që duken si të mbuluar me lule

Duket shpirtin e dhembjes kanë
Se fjala rrëshqet mes dhëmbësh
Dhe bëhet e pavdekshme, kur
E gatuan në zemër dhe mendje

Do që të çlirohesh nga vuajtjet
Thjesht e thua një fjalë dashurie
Ajo të hapet e të mbyllet atëherë
Kur për ty dhimbje s’do të ndiejë

Dashuria të shtjerë në dhembje
E ndjen e vargje shkruan në letër
Ti e ndjen e i këndon edhe këngë
Por tingujt e saj mbeten të njëjtë

Ti, i shndërron në rrokje e fjalë
Ti, i zbërthen gjymtyrët e fjalisë
E hidhur në vuajtje dhe dëshirë
Fjala të dridhet si gjethe në erë

Të peshon kur e skalit në gurë!