Dridhej toka si në një tërmet shkatrrues
lulet e sapoçelura vyshkeshin si nën brymë
Marsi i 1999-tës zezoi në Kosovë

Pranver lulëzoi me ajër të përflakur
zogjtë e uritur nga dega në degë
shikonin çerdhet, kur digjeshin pamëshirshëm,
përpëliteshin dhe binin përtokë.

Njerëzit e Kosovës në sy të botës
vdisnin trimërisht për truallin e atit
vdisnin trimërisht për dheun e mëmës
duke i ndaluar plumbat me trupin e tyre
të mos ua vrisnin fëmijët
Bota s'kishte fytyrë të merrte pjesë në dhimbjen e tyre.

Zemërimi e humbi durimin
filloi të bubullojë qiellit të turbullt
rrufeshëm t'i këpuste prangat e robërisë
për të aguar ditët e pavdekshme
për të shkëlqyer gjaku i lirisë