Tridhjetë e gjashtë tinguj ngjizen në palcën e gjuhës
E vijnë me kumbim si ortekë bjeshkësh
E vijnë me jehona valësh kryengritëse
Të lumenjve të zbritur nga fushat me lule të Naim Frashërit
Në ato fusha bashkohen e krijojnë fjalë
Të ëmbla e të hidhura si vet jeta
Ashtit të moçëm i mëkojnë sythat
Ndër dej të gjakut qarkullojnë të papërlyera

Fjalët shpërthejnë nga e perëndishmja gjuhë
Me vrullin e zemrës, me ngrohtësinë e gjakut
Për ta krijuar trungun me rrezatim hyjnor
E fytyrën engjëllore të dalë nga Lufta e Trojës
Të ekspozuar në çdo varg homerik.

Gjuhë shqipe, ti zgjua bletësh
Fjalët tua pikojnë mjaltë dashurie
Ku shfaqen të stolosura me kurora dafine
Në fushat e lulëzuara të mendimit
Nëpër gurrat e freskëta të rrëfimit.