Me gishta e vizaton dritën që nuk shihet
Përtej territ të kohës mbretëron verbimi
I egzistencës së njeriut n’ brendësi kufiri
Bashkë me dhimbjet e trupit e të shpirtit

Lakuriqësohet jeta pa fytyrën e maskimit
Pa mashtrimet e lirisë ditëve të rrejshme
Atje jeta shijohet me gjuhën e të uriturve
Ku mbretëron ligji i të fortit dhe përfitimit

Drita që nuk shihet ka shijen e robërimit
E gjakut të ndezur për të flakur errësirën
E ditës pa diell që e robëron dhe këngën

Ku preket e vërteta fryhet zjarri pushtetit
Mashtrimet fshihen nën ligje të stërpikur
Korridoreve të zeza dhe të nderit të shitur.