Me rrënjët thellë në tokë
E plisin lart maje kreshte
I degëzuar natyrshëm
Me krahët e brezave

Trungut drejt deri në qiell
Shqipet ndërtuan çerdhe
Qysh kur kishte Hënë e Diell
Në këto troje kanë qenë

Lulëzuan e dhanë frute
Pa lëvizur trollit asnjë çast
Durimplota gjer në dhembje
Me Legjendat e Trimërisë

Nën degë i tunden djepat
Kur gjokset u dallgëzonin
Nga rrebeshet e stuhive
Dhe goditjet e rrufeve

Me sqep e gdhendën gurin
Bën kala e mburojē lufte
Shigjetat e armiqve thyheshin
Nën kthetrat e shqiponjave

Në përleshje me stuhitë
Kur i thërret zëri i shqipes
Gjethet shndërrohen në armë
Trungut Shenjtë të Ilirishtes