Shumë të kemi dashur e të kemi pritur
Si frymën e shpirtit, si dritën e syrit
Të kemi kërkuar përtej kufijve të qiellit
Jemi torturuar poshtë rrathëve të ferrit

Zemrat e dashurisë zjarr i kemi djegur
Në zjarrin e luftës tokën ta kemi të lirë
Që tē ardhmen tonë ta kishim në dorë
Nën diellin tënd jetën ta kemi plot dritë

N’errësirë të robërisë na shkëndijonte
Dritëza e jote përtej largësive të ferrit
Kapeshim për atë fije drite e shprese
Të çanim udhën e ta mundim vdekjen

Liri ata martirë derdhën gjakun e tyre
Të keqes ia prenë kthetrat e robërisë
E hapën udhën që zemrat të çlirohen
Me ty ne sot të ecim drejt ardhmërisë

Nën këtë diell disa qenieve njerëzore
Sot u janë shuar dritat e syve të tyre
Duan ta kthejnë mbrapsht të ardhmen
Duan që ta vrasin dritën tënde të lirë.