Sdo kish kuptim pa minatorët,
pa dashurinë e tyre të madhe.
Nëntoka, o, nëntoka është,
dhe bukë, dhe det dhe male.

Dhe kohën e kursejnë për nëntokën,
se atje ska kohë për shaka e barsaleta.
Vetëm që atje e njohin më mirë botën,
dhe vlerën që ka jeta.

Me uniformë si ushtarët janë veshur,
ata që venë e vijnë nën dhe.
Një fjalë të mirë për ta se thotë
vetëm ai që shpirtin e tyre se njeh.