Vajza:
Me pelerinë poetike të mbështjella i dashur, por ti ke ftohtë edhe nën lëkurë,
po ndez qirinjtë rreth shtratit si dikur dhe s'ngopem të rri duke të parë...
I ndrojtur je edhe pse dëshirën e mbledh rreth zemrës dhe e shtrëngon,
leri ato vena të lëvrojnë lirëshëm, n' udhën e dashurisë mos t' i pengosh...

Djali:
Pelerina yte e bukur qënka, sa ngrohtësia ka nisur të derdhë lot'
me të mbështolle vetëm lëkurën, venat po dridhen dhe gjaku s'lëvron,
zemra pulson më shumë tani, e dashura ime pse më mundon,
eja më shpejt në shtrat' të futesh dhe bashkë të prekim, lumturinë...