Sa ftohtë,
shumë ftohtë është sonte,
frymëmarrja yte ngrin buzëve të mia,
përkulet harkut të buzëqeshjes,
frikë kam se mos thyhet...

Tani nuk dëgjoj as ofshamën e shpirtit,
tundohet prakut tënd, heshtur,
joshmë me të tuat përkëdhelje
dhuromë të puthura parreshtur,
mos i lër' t'u bien petalet,
dikush do t'i mbledhë, për t'u veshur...

Eja dhe ngrohemi të dy, i dashuri im...!