>
LETERSISHQIP
Sofia Nako Susac

Zjarrin Le Ta Shuajmë Bashkë

Pse më rri ashtu mënjanë dhe ul kokën, rri e heshtur,
përse s'afrohesh tek unë, sytë e tu të buzëqeshësh?
Bisedat janë të ndryshme, tregojmë mua ç'të mundon,
ndofta them ç'duhet të bësh, për atë që të shqetëson.

Nëse ti nuk më thua, do shqetësohem edhe unë,
s'dua të jesh në këtë gjëndje, sepse do mërzitem shumë.
Sytë e tu ndrijnë si të zjarrit, përse duhet që të digjen,
zemra shpesh kërkon një zemër, të ketë zjarr e të ndizet.

Aq' shumë sa ndrijnë sytë e tu, mos lë zjarrin të shkojë kot,
vajzë afrohu t'i puth sytë, zjarrin le ta shuajmë bashkë.