Kanë ardhur kohë të tjera,
Fjalë të mëdha, s'është nevoja, të dish!
Ndërsa e përcjell një vajzë, tek dera,
Është ajo, që të thotë:"Do vish?"

S'është më ajo kohë, kur në gjunjë bije,
Me fjalë të zgjedhura, bëje propozim:
"Zemra ime, endet mes dallgësh, si anije,
Falëm, zemrën tënde, si breg, për shpëtim!"

Tani gjithçka ka ndryshuar krejt,
Dikur s'mbyllje sy me muaj...
Sot, zemrën ia fiton më shpejt,
Por, dhe më shpejt, bëhesh i huaj!