Dritëro, ti shkruaje me fjalë që shndërrohen në flakë,
shpirti yt fluturoi dhe përçoi dritë në çdo rrugë të hapur,
përmes penës, ti na shpërndave një univers të tërë,
një pasuri shpirtërore që ndriçon çdo mendje, çdo zemër të thyer.

Ti theve heshtjen e kohëve të vështira,
shkrimet e tua u bënë dritë për ata që kërkonin shpresë,
me fjalët e tua, populli gjeti forcën të ngrihet,
e ajo që shkrive ishte më shumë se letër — ishte një shpëtim, një rrugë drejt lirisë.

Përmes vargjeve të tua, jetuam përjetësisht,
shkruaje jetën, shkruaje pasionin, shkruaje dhe dhimbjen,
poezia jote ishte si një pasqyrë e shoqërisë,
dhe fjalët e tua ishin shigjeta që godisnin gjithçka që ishte e padrejtë.

Dritëro Agolli, emri yt do të jetojë përherë,
një monument i letërsisë, një heroi i penës që s’ndalet,
për çdo shkrimtar që vjen, ti je udhërrëfyes,
se me fjalën e fortë, ti ndriçove rrugën e të vërtetës.