Nën dheun e ftohtë shpirtra të shuar
Flijuar për një ideal dhe dëshirë
Si lapidarë heronjtë prej guri
Diçka na thonë me zë të ngrirë.

Kjo tokë e larë me gjak prej burri
Me shpatë e pushkë mbas supit ngjeshur
Në sprovë të rënde koha e vuri
Me barkun bosh, e trupin zhveshur.

Heronjtë që ranë liria i lindi
Me qumësht gjiri dhe me lotë
Me ëndrra drite në cep syri
Me sy krenar dhe sup të fortë.

Këmbana e shpresës ju dha forcë
Në krahë të nënës Shqipëri
Nën pranga shqipet s'mund të rrojnë
Shqiptarët s'jetojnë dot pa liri.