Ti ike si dimri që s'dua ta kujtoj,
Ortek rrëzove në zemrën time,
Dhe sythit të sapoçelur i more prenverën,
Kujtimet i bëre thërrime.

Ti ike dhe le pas gjurmë,
Si një tumori malinje le hije,
Nuk di sa ilaç do t'duhet I fortë
Apo sa lutje perëndije.

Ike dhe qiejt e zemrës m'u mblodhën bashkë,
Shpërthyen në trajta ngricash e lotë të nxehtë,
Ti ike si meteor u shuajte në çast,
Ndërsa zemra ime akoma godet.

Mos bëj gabim të kthehesh se pendohesh,
N'liqeni të dashurisë shkurret kanë mbirë,
Zemra t'i mbylli gjithë shtigjet e mundëshme,
Për të qënë e qetë dhe e lirë.

Asnjë mjelmë, dhe asnjë pulëbardhë,
S'të ndjek rrugës nga ti shkon,
Jetën e dua për vete
Kjo i (dashur), më mjafton.