Një ditë pritjeje, një sekret në
Zemër
Një lule që lind pa një
ngjyr
Nuk të pashë, por tashmë po të ëndërroja
Dhe në barkun tim jeta kërcente

Klajdi - të thërras brenda meje,
pa e ditur se kush do të ishe, por tashmë me siguri
E dija që ishe ti
Gëzimi, drita, forca që kisha,
gjithçka për ty, çdo hap, çdo frymëmarrje.

Pastaj erdhe në botë me një klithmë,
një përqafim
dhe koha ndaloi...

Këmbë të vogla, por hapa
të vendosura
tashmë synoje të prekje
qiellin tënd të pafund

Ti ece mes ëndrrave dhe rënieve,
me një forcë që thyente frikën e heshtur
Dhe sot, dashuria ime, me krenari të sinqertë
ju keni një punë që flet për tuajën
pranverë.

Nuk ju dhanë, ju e pushtuat,
me duar këmbëngulëse dhe një vështrim të lartë
Dhe unë, nënë, në heshtje të pashë duke luftuar
të shndërroni ëndrrat në realitet të prekshëm.

Ti je njeriu që shpresoja të shihja
i fortë, besnik, që nuk dorëzohet kurrë
kudo që të shkosh,
në zemrën e nënës gjithmonë do pushosh...

Ti jeta ime, drita e syve të mi!