Papritur një ditë në rrugë atë e pashë
Me vete thashë..ai të jetë vallë

Ai që dikur me ndjenjën e dlirë u tall
I lodhur i kërrusur, veç shëmbëllimi i kishte mbetë
Dikush pëshpëriti..tha-fati e ka vrarë..
Nuk pyeta.. çka ndodhur?
Si, qysh tek..
Kokën prapa se ktheva..
Vazhdova të ecë...!!