Bora hedh flokun e bardhë
Mbi vargjet e mia
Fantazi, imagjinat
Plot ndjenja të dlira...

Rrugën e vështirë të malit
Me mundim e ngjita
Në kopshtin e blertë të shpirtit
Një Selvi, dy Lisa

Lutë pranverën
Në këtë kopsht, përherë të qëndrojë
Drita, uji, gjelbërimi
Kurrë mos të mungojë...!!!