Vetmuar rri në një tavolinë
Dhe me fatin tim nis e ngre dolli,
Në gotë s’ka verë as raki
Por mbushur plot me lotët e mi!

E dalëngadalë nis e dehem
Dhe loz valle dhe dëfrej,
Nga dallga e jetës zë e shfrehem
Që dhimbjen shpirtit mos t’ia ndjej!

Se më iku darka e jetës
Me sytë qiellit e duke vajtuar,
Me çfarë lapsi vallë
Fati im qenka shkruar?!