Pranvera vjen për të gjithë
Por për ne të dy ka vite që vonon,
Mbase ka harruar të lindë,
Mbase ka harruar të kalojë
në shtegun tonë!

Pse të gjithë e kanë një stinë
Ndërsa në jetën tonë nuk kalon,
Ajo ka mbetur pa frymë rrugës,
Ndaj dhe lëndina jonë veç loton!

E pema te dritarja mbeti zhveshur
Në pritjen e saj, u tha.
Kaloi koha, por stina e njëjtë,
Vjeshtë, me trishtim, ankth e vaj!