Më erdhi kristal me hapa të lehtë,
Prajshëm, ëmbël, zemrën ma lëkundi
Si dikur nëna në djep, fëmijë më përkundi.

Me ngjyra ylberi m'i arnoi brengat,
Zemrën e mistershme ma dha në grusht,
E më mbolli në shpirt ëmbëlsinë e fjalës.

Lulëzoi e para mes trëndafilash,
Aromën e lumturisë ma vari në zemër,
Më ndolli në shpirt zë kanarinash.

Prishtina hapi portën madhështore,
Mbrëmja puhizë shpirtin ma ledhatoi...
Poezia rend si foshnjë e sapolindur,
Buzëqeshje shiu, rreze hëne më sodit...
Ajo mbrëmje në Prishtinë...
Nuk e di...
Ndriçonin llambat e neonit më shumë,
Apo unë në brendësi...?!