Oj Kosovë, e bukura ime,
Me shpirtin plagë dhe dhimbje nënë,
Me zemrën time të përgjakur
Dhe lotët që heshtur i mbaj në gjënë.

Unë vij tek ti...
Të rrëfej hidhërimet e jetës sime,
Që kurrë të mos harrohet
Dashuria që m’u shua me ikjen e një dite.

Të shkruaj fjalët e fatkeqësisë,
Të kërkoj një grimcë lumturi,
Pak ngrohtësi në këtë ftohtësi,
Që zemra ime të pushojë së qari.

Sot jam e humbur në shpirt,
A thua e kam humbur zonjën time të bukur?
Nuk ndjej më atë zjarr të ëmbël —
Oj Kosovë, o dritë, o vajzë e urtë!

T’i dedikoj këto fjalë me mall,
Se ti je shërimi i plagëve të mia,
S’ka më të bukur se ti në këtë botë,
Nga larg të shikoj… me sy e me shpirti.