U zemerua tirani i Olimpit
Me zjarrmarresin e races se vet, Promete..
Inati e egersoi sakaq inatin,
Hefestin e therret gjithmone, me nge e pa nge.

Kete radhe i kerkoi te krijonte nje grua,
Nje grua qe njerezimin ta çonte mjerim.
Servili i i Zeusit s’u pertua,
Pandoren e krijoi me adhurim.

Perendite i dhane asaj dhurata shume,
Atenaja bishtdredhur i fai mençurine,
Hermesi i çoi gojetarine lume,
Nga muzika Apolloni i fali harmonine..

Kete krijese Hefesti merr per dore,
E çon te mendjeshkurtri Epimete,
Ta mbante si grua a dashnore,
Por dhe kuti e mbyllur at qe.

Kundershtimi i Prometeut s’u pranua,
Kjo lidhje pa lidhje u be gjithsesi,
Epimeteu me Pandoren u martua,
Syri I saj shihte veç nje kuti.

Dhe e hapi kutine e zeze nje dite,
Te gjitha te ligat u bene ere,
Me kot Epitemetu kerkon te mbylle kutine, ,
Te keqiat e mbuluan te gjithe dhene.

Ne kutine e zbrazur mbeti vetem shpresa,
Ky zemberek i madh per njerzimin,
Ndaj njerezimi perplaset ne pengesa,
Se shpesh haron te beje dallimin.