Për pak çaste, larg trupit e mendjes,
kam gjetur pushim
brenda shpirtit tim.

Do të lundroj në këtë kthjelltësi
e do të zhytem gjithnjë e më thellë
derisa të shoh qartë Atin.

Do të lejoj të tërhiqem nga ai shikim,
siç tërhiqet lehtë
një copë hekuri nga magneti.

Forca jote tërheqëse, o Atë,
është gjithë kjo liri,
gjithë kjo paqe, që po përjetoj këtu!

Unë e ndiej këtë tërheqje,
por edhe sikur shqisat e mia nuk do ta perceptojnë,
e di mirë se Ti je.

E do të lejoj
të më tërheqësh prapë,
o Atë!

Lidhja me Ty
është e vetmja lidhje që nuk robëron,
por liron;
nuk verbon, por ndriçon;
nuk lëndon, por shëron;
nuk huton, por zgjon!

Sa e bukur kjo tërheqje, o Atë!

Shpirti im ka nevojë për Ty!