Të falem, Mbretëreshë e qiellit,
Yll që kurrë s’perëndon,
Trëndafil që gjithmonë lulëzon,
në malet e fushat tona!

Këtu, plot me mirësi,
na takon e na mirëpret,
Ti zemrave u flet,
mes lulesh e dëborave.

Shpreson, dashuron e beson,
nga majat më të larta këtu,
lartësohet drejt Hyjit kështu,
i lodhuri këmbësor.

Nga këto maja, Ti ki kujdes,
mbi vendin tonë, o Nënë,
se nga gërmadhat ku qe zënë,
kokën tashmë po ngre.

Të falem, o Zoja e Shqipërisë,
Pajtore e gjithë njerëzimit!
Ti burimi i Shpëtimit:
Lutu, lutu sot për ne!

O Zojë e Këshillit të Mirë,
nga Shenjtërorja jote e Shkodrës
jepja, Nënë, bekimin botës,
në këtë kohë kaq të vështirë!

Bijtë e tu tashmë kudo,
të thërrasim njëzëri ne:
Nga kjo provë "Kolerë e re",
Zoja e Shkodrës na liro!