Ti je era,
që m'frynë zjarmin e dashtnisë,
t'metun n'fun t'zemërs time,
T'mbetun si thëngjilli shknisë,
mulu nga hini i bardhë pritje.

E di që sytë e tu t'kaltër,
si qelli majit pas shiut,
myten n'lotët e tu t'pastër.
T'lotëve t'dashnisë shpirtit,
e t'zemrës tane t'përmallun.
Burim i lotëve t'tu t'kristaltë.
Netëve t'tua t'acarta t'vetmisë.

Sytë e mi s'shohin tjetër,
s'shohin tjetër veç syve t'tu.
Veshët e mi s'dëgjojn tjetër,
veç zanin tan tu shqiptu, t'du.

Nuk du të mbetem viktimë,
nan rrënojat e vetmisë.
Du t'shijoj n'zemër dashtninë,
mjaltin e moshës rinisë.