Malet t'bezdisuna nga vapë e parë,
çveshin pallton e ranë dimnore,
e bashkë me ta dhe ksulën e bardhë.
Tuj i tret n'lum nër valtët kaltëroshe,
e tuj vesh shpatet me gjethnajë bleroshe.

Qielli i sapo çveshun zhytet n'kaltërsi,
lodron me zogjt, hanën, yjet e diellin.
Por papritun vishet me re e stuhi,
e pushtojn erët e arktikut, borën sjellin.
tuj pa me veptima e knu me bubullim.

Dridhen bari, gjethet e lulet t'sapo leme,
produkt nga dashnia e tokës me diellin.
Gjithçka e blertë thijet, me ngjyrat e ksaj pranvere,
si ni pleqni e hershme pa ngjyrat e ni funvjeshte.
Veç zogjt nuk pyesin, nuk kthehen kah erdhën,
por me kangë e hare e mushin t'gjith qiellin.