Sikur nuk më duhet më libri
I kam faqet e mia të letrës
Fytyrës me rrudha thellimi
Ku shkrimi ka kopjuar jetën

Pendë e rëndë është fjala
Kur të gërvishtet në letër
Në çdo vijë e qelizë të trurit
E në çdo trokitje të zemrës

Hapet e mbyllet si leximi
Frymon e rrjedh botë e njeriut
Në çdo germë ka fjalë kuptimi
Në çdo fjalë thellohet mendimi

Sekush e ka librin e jetës
Si vijat në shuplakë të dorës
Aty dilet e hyhet brenda vetes
Si orët në matjet e kohës

Çdo gjë që e kemi të shkruar
Të tjerët na i lexojnë faqeve
Gëzime e dashuri të trishtuara
Dëshirë e dhimbje të plagëve

Si zjarr të përndezura djegin
Si hi një grusht na mbesin
Bashkë me kohën larg tretin
Ikin dhe kurrë nuk kthehen.