Brenda
valëvitjeve
të mendimeve,
Magjia ngre
krye
shoqëruar
nën tingujt
e simfonisë,
Bet’hoviane,
Plot
aroma
të parfumuara
në lëvizjet,
që, ngrihen dhe
ulen
psherëtitur
nën frymën
e mëndafshtë,
brenda romantikës
së
tyre…
Është simfonia
e mendimeve
të kristalta,
që falin
imtësisht
ëndrrat,
kur flenë mbështetur
në jastëkun e lëndinave,
për
të rithurur
magjinë e plotë,
të epshit lozonjar,
të
ripërsëritura,
shtruar muzgut
mëngjesor,
në çmendurinë
e
pabesuar
pranë belbëzimeve
të harrakitura, adoleshente
...
Ndërkohë
pranë,
njomësisë të folesë,
ëndërrimtare
të
pasioneve,
në magjinë e plotë,
brenda rrjedhjeve
të lagështa
të
pranverës së virgjëruar,
në thellësinë
e vagjinës vajzërore
të
përkëdheljeve,
që prekin dehësit
e ëmbla
të simfonisë
shpirtërore,
ku engjëjt, tringëllijnë
anash kënaqësive
të
shpërthyer,
në ekstazë...
Ndërkohë,
si pasagjerë të shtypjes
së
pikëllimeve,
ndizen përsëri,
në ngrohtësinë
madhështore
të
magjisë,
nën lëvizjet
mbretërore,
brenda ndjenjave
epshore,
të
kryeveprës
femërore.
Ku, më
pas,
vallëzojnë
mahnitshëm,
brenda
çarçafëve të bardhë,
të
zhubravitur
brenda lagështisë
së pasionit, në
epshet e
dashuruara,
shetitur në pyjet
e çvirgjëruara
në fshehtësitë e
tyre...
Atje,
ëmbëlsohen,
të gjitha lëvizjet
trupore,
që lehtas,
preken,
gjersa magjitë,
të eksitohen,
për t’i shpërthyer
në
vazhdimësi...