Natyrisht, ne s’i kemi thënë të gjitha,
Po dhe vetëm një çast të ketë mbetur.
Kam për t’i thënë të presë diku ikja,
Sa të sqaroj ty një merak të fshehur.

Sa të sqaroj ty fjalët që më the dikur:
-Më duaj sikur s’je, kur të jemi pranë.
Ndryshe gratë ikin sa u bëhesh burrë,
Se gratë dashurojnë, atë që s’e kanë!

Sa u bëhesh burrë, shpesh ato treten,
Dhe humbasin tutje, si një pikëz vesë.
Ndaj dhe m’u desh të rivrisja veten,
E që të rikthehem, veçse si mungesë.

Unë s’të bëra hile, se s’më linte malli,
Po them se fjalën se mbaj dot më vonë.
E ndoshta një ditë do të pyes nga varri:
-Dashuron ti ende, burrin që mungon?

Sa të më dëgjosh zërin tim të largët,
Kujtohu se për ty e bëra këtë dredhi.
Ti pa menduar, do ikësh nga të gjallët,
Duke kërkuar ndjesë:-Më mungon ai!

Rrasën përmbi mua do lëvizësh pa zë,
Si cepin e çarçafit, kur vije në shtrat.
E do më pëshpëritësh:-Tani s’iki më,
Jeta ish’ e shkurtër, po vdekja e gjatë!