Sokrat Habilaj
Meditim I Trishtë
Besuam pa fund se nuk janë shtuar të liqtë,
Besuam se të mirët ndoshta s’janë më pak.
Po kur ne ulemi për kafe përball me miqtë,
Trishtohemi me ta, thuajse pa asnjë shkak.
Ndodhë që prej tyre ndihemi prerë në besë,
Ndodhë që edhe kafja të duket më e hidhur.
Kur besuam se të keqes i vunë kufi në mes,
Harruam se kufijtë ngrihen për t’u prishur!
Besuam se të mirët ndoshta s’janë më pak.
Po kur ne ulemi për kafe përball me miqtë,
Trishtohemi me ta, thuajse pa asnjë shkak.
Ndodhë që prej tyre ndihemi prerë në besë,
Ndodhë që edhe kafja të duket më e hidhur.
Kur besuam se të keqes i vunë kufi në mes,
Harruam se kufijtë ngrihen për t’u prishur!
Më shumë nga Sokrat Habilaj
- Kutia E Trishtimeve
- Shpallja E Humbjes
- S’Të Zgjodha Vetëm Për Vete
- Bota Ime
- Mos Më Vrit Kështu!
- Gratë Dashurojnë Burrin Që Mungon
- Ti Nuk Shkruaje Vjersha
- Etyd Për Ditëlindjen Tënde
- Për Veten
- Për Ata Që S’Kanë Ikur Ende
- Dhe Koha Ikën
- Ditët Me Ty
- Tani Që Shpirtin Ma Grabitët
- Meditim
- Dy Gjysma Dashurish
- Një Atdhe Tepër
Komente 0