Një mik e tha e un besoj, Ti… fjete
Mbas aq brilant përkthimesh, korifè!
Mes mjegulle antike, o eremit më vete,
Ti, rolin mesianik të shqipes pe!

Të gjuhës ton’ gjenezë, ndofta gjete;
Si Zarathustra fjalën tënde e the
E do dëgjojmë, shpejt, mbase, tërmete
Për shqipen – çelsi i gjuhëve mbi dhè.

Sa shum’ ngjyrim e shpirt e fjalë ar
Ka fraza jote, sa frymzim e afsh:
Her’ si ujvarë e vrullshme ujë llagar

Dhe herë e qetë e butë si mëndafsh;
Ti, që u rreke e aq ishe krenar
Për shqipen, Petro, atje… parajsën pafsh.