U gjenda natën në një shkretëtirë
Ku rëra avuj ngrinte e shkrumb në erë
Gjyryk më shfrynte gjoksi nxehtësirë
Dhe digjte nëpër trup djersa si serë.

Kur befas nisi duke shkreptirë
E ndonjë pikë shi filloi të bjerë
Fryu fllad po ç’gaz që llapsi qielli i nxirë
E llamburitja m’zgjoi në shpirt pranverë.

Nga vezullimi i madh ngela mahnitur;
Magjinë e përshkënditjes admirova;
Aq fort shkreptimën kqyra syngulitur,

Sa nga përflakja e saj unë… u verbova.
Pak dhe më… fshiku ajo e vetëtitur
E mend më vrau se e dashurova.