Errëtinë veshi nata mantel, me arromë jasemini
Zë bulkthash vari qafës, stoli
Kuaku i bretkosave dëgjohet, mes xunkthesh
Herë nis këtu... herë aty...
Ja tek po shuhet dhe e fundmja dritë!
Pasta, heshtje varri...
Qetësi!
Qetohet gjithësia, në natën e gjatë
Në natën, me arromë jasemi!

Natës-hon mbet’ varur, një puthje e ngratë!