Jeta është dhimbje dhe dëshirë e heshtur
rendur në kufijtë e vizioneve të shkuara,
është gjurmë gjaku dhe shkronjë e mbjellur
rishkruar në psaltet e fshehura të memories!

Pastaj ajo lëvore që fsheh damarët
e vishnjës që mbledh netët, Hënës në ndriçim
është më shumë se njëmijë mbrëmje, zbritur prej Veriut
nga më të lartët yje, shpirtit vezullim.

Dhe sot kaq beftas, shfaqet si prarim
dritë ëngjëllore, përmbi çdo shkëlqim
s’ është mjegull e rrëzuar, mbi lumë a liqen
por fanepsje e botës, derdhur në magji!