Kur bie nata, zemra m'shtrëngon, mendimet rendin si ne kllapi.
I trembem territ - dhe shtratit i trembem, nuk dua me makthet serish te luftoj.

Në dhomën e zbrazët, kujtimet fshihen,
si hije në mur, frymën ma marrin ngadalë.
Frikrat e së ardhmes struken atje —
tinez me pergjojne, me kafshojne pa zë.

Sapo mbyll sytë, ato vrapojnë, në skutat e mendjes, errësira i derdh.
Jo, jo — nuk dua më të luftoj, u lodha, u treta - në djall le të shkojnë.