Ti do më kujtosh dikur,
Me yjet fshehurazi do kuvendosh.
Do ndihesh vetëm, i përhumbur,
I pashprese do ecesh ne rruget bosh.

Erës dhe zogjve do iu lutesh ti
Te vijne tek une me mallin tend.
Cigaren do e ndezësh,do ulesh diku,
Me sy do më kerkosh në çdo cep e kënd.

Por unë s'do jem, s'do jem askund,
Qe shpirtin ta deh me shikime të embla.
S'do e dëgjosh dot më zerin tim,
E me mall i mbytur do vështrosh nga hëna.

Do i flasësh hënës sikur mua,
Dhe zjarr i mallit do te djegë ne gji.
Do thuash në heshtje: "Sa shumë të doja..."
Fshehur do qash si një fëmijë.

Do të mbështillesh me kujtimin tim,
Ne çdo cep shpirti do më kerkosh.
E çdo nate, mes heshtjes dhe nostalgjise, Emrin tim do permendesh — e do ndihesh bosh.

Do me shohesh si hije qe levizin ngadale, Në ëndrrat që të zgjojnë pa mëshirë natën vone.
Por unë do jem vetëm një kujtim i largët,
Një vegim i zbehur qe ende e kërkon.