...Dikur, student e kam shkelur atë teatër,
Ç'përjetova me: "Kush e solli Doruntinën!
Siç, shqiponja humb, nëpër qiell të kaltër,
S'e di ku flatrova, s'po bëja zap adrelinën!

Regjizorit i dhamë dorë, na priste te dera,
Ç'ta zgjas...emocioni ka gjurmë, edhe sot!
Por e drejta duhet thënë me fjalë të prera,
Nuk ishte godina ajo, që më provokoi lotë...

Gjithheras grricje, ndër dhëmbë gati thika,
Të mos dallohet e mira, veç hidh mjegull!
Në vend të shqetësimit, si është Ndrenika,
U dhimbset, një godinë tallashi, pa tjegull!