Si një skllav i pafajshëm
I dënuar të tërhiqet zvarrë,
Sa shkëputet një gjeth e bie
Vjeshta e ndjek mbi trotuar.

Ashpërsi e ligjit të universit
Nuk ka vend për ankesë,
As të çirresh sado prej tersit
Diçka po lind e diçka po vdes.

Zonja vjeshtë shtyp me take
Atë gjeth që lehtësisht bie,
Shenjë stine pa moshë plake
Pushtet me shije dhe pa "hije".

Kaherë një gjeth kështu ra
Kur ti më prisje në trotuar,
M'u duk zili e vjeshtës, mos qe?
Tërhiqte gjethin rrugës zvarrë.