Dimër, pak i ashpër që besa je
Por dhe kogja i bukur je
Fëmijët të presin me gëzim,
Rrëshqasin bukur mbi bore
Ti ua bënë faqet e kuqe si mollë
Dielli shkëlqimin e zbehu ngadalë,
Interesante duket çdo gjë përreth,
Ku mrekullia e natyrës të lë pa fjalë,
Eh dikur ishim të tërë
Ne dhe zjarri në vatër,
bashkë me përrallat dhe historitë nga gjyshërit dhe prindërit tanë.
Edhe sonte kam ndezur zjarrin
Si dimrit dikur, po nuk jemi të tërë
Vetëm unë dhe flaka në vatër
Ku digjen vitet me aromë malli