Kur isha e re nuk kisha celular
As dhe fotografia ngjyra nuk kish
Ndodhte ndonjëherë, si më të rrallë
Pikturoja mbi fletë, dhe pastaj t'i gris.

Kur isha e re s'mendoja për rrudhat
E largët boll më dukej ajo ditë
Shaka bëja shpesh me vajzat qukse
Me qukat e tyre, qeshja me gjithë shpirt

Kur isha e re, ngjyrat mi falte dielli
Dhe hëna me yjet mbi mua vezullonin
Tani me rrudhat e mia, rrudhoset dhe qielli
Por koha vrapoi dhe shpiku telefonin.

Jo, mos qeshni, sonte kam dëshirë
Ta provoj dhe unë, k'të dreq retushimi
Të kthehem e re, siç isha dikur
Pa të mos më njohë, as vetja as njerëzimi.

Të na rrojë teknika e këtij aparati
Uff sa mrekullira që nuk i mendonim
Me këtë u martuan ca vajza nga fshati
Rroftë celulari bashkë me retushimin