Një grusht vjeshtë e padukshme, ndrydhet
A thua se nuk ka ndodhur kurrë, vonesa
Pritje ironike!
Grricje natyrës tekanjoze teksa meret me ndryshimin e orës
Dhe harron se koha në qafë i ka trokitur!

S'kuptoj ç'po i ndodh?
Pse nuk mundem të dashurohem prej saj?
Njëmijë e një pyetje, mbysin trurin
Dhe shpirtin tim të pafaj.
Ta dish, të pres akoma,
Në takimin tonë vjetor të vargjeve!