Kur linda festë nuk u bë
madje nuk pati ngazëllime,
dikush sokakut nën zë
e shau rëndë nënën time.

Në një minder me plaka fshati
rrethuar dhimbjes së një droje,
ku nuk dallohej qartë fati,
pelena pata e lesh për shtroje.

Kur heshtja ra në atë dhomë
me një minder trualli me kashtë,
“ E poshtëra “pëshpëriti poshtër :
“ sikur i kishte pak dhe gjashtë “.

Çuditshëm, kurrsesi s’e njoh,
kush shau nënën keq për mua,
por njoha diellin që ngroh,
dhe dhimbjen që përjetshëm dua.