Jam shqiptar, dembabadem,
Kush më thotë që jam dikush tjetër,
Veç belara pastë në jetë!

Në Shqipëri kam lerë,
Këtu kam farë e rrënjë,
Gjaku i të parëve të mi
Më thërret si gur i rëndë.

Vitet ikin, tutje larg,
Trashëgimtar pas trashëgimtari,
Me rëndësi të ruajmë fort
Farën e pastër, farë shqiptari.

Me shekuj janë përpjekur
Pushtues gjithëfarëlloj,
Me kërbaç e me kulaç
Identitetin të na mohojnë.

Ia kemi dalë, jo pa vështirësi,
Me luftëra dhe përballje,
Ta ruajmë tokën tonë –
Tokën shqiptare.

Gjakut që më rrjedh në venë,
I bëj be për atdhenë:
Si në diell a në stuhi,
Ushtar jam, ushtar do rri!

Ndaj kushdo që përpiqet
Shqiptarinë të ma mohojë,
Kurrë s’do t’ia arrijë
Sa të jem gjallë e sa të rrojë!